కం:
కార్గిలు సీమన సేనలు
భార్గవులయి కోసె తలలు బాధల కోర్చీ
మార్గము మరిచి ఖలులు శర
ణార్గతి కోరిరి భయమున నాశము చూస్తూ
కం:
బొంబయి నగరము లోజగ
డంబయె ముష్కరు లతోడ ! డక్కును విడి బం
ధంబుపడి వారి పనులకు
డంబము నిలిపెగ నతండు ధన్యత నొందే
గతోదయం
-
రాత్రి కణికల శయ్య మీద
అలసి వాలిన తనువు
ఆవిరవుతుంది
విడవని గతం
వీస్తూనే ఉంది
నివురు రేపుతూ
నిప్పు రగుల్చుతుంది.
కోట గోడలు పాడే
ఆ పదును గీతాలు
సేద తీర్చడం...
1 కామెంట్లు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి