విరోధి నామ నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు.

అయ్యా విరోధి గారూ
తయ్యారా మీరు మమ్ము తడపగ సుఖమున్‌
వయ్యా రి వసంత మెపుడొ
వుయ్యాలలొ ఊపెమమ్ము ఉబలాటంగా


నూతన వత్సరమును మన
వేతలు దీర్చ మని, లోని వేదన దీయన్‌
చేతల ఆశలు నింపగ
పూతలు పాదములజల్లి పూజించెదనే

పాపం భూశ్రీపతి బ్రహ్మ పిత

జడమాతని మొదటిది నిల

కడెరుగదా రెండవ సతి కడలి నివాసం

పడకేమో బుసల నడుమ

కొడుకా పలుతలల వాడు కొరుకుడు పడడా ?

పక్షుల పైగద పయనము

రక్షణ అతనెరుగడు నింగి రయమున బోవన్‌

కుక్షిన అఖిల జగతి గదా !

నక్షత్రములగు పడునేమొ నడిచెడి సమయం

పాపము ఎన్ని ఇడుములో

మాపగ మన పాపములను మాటలు పడుతూ

కోపము చూపక ఆతని

లోపాలను తన ఉదరపు లోతుల దాచున్‌

ఎప్పుడూ సమస్యా పూరణల లేనా..--...ణరపూ స్యామస ...

కాస్త వైవిధ్యం చూపుదామా ?

పూరణ నిస్తున్నాను.. అర్ధము తెలిసి.. సందర్భాన్ని, సమస్యను వెదకండి.

సమస్యా పూరణం కాదిది సమాధాన శోధనం

కం:
అంజని కాల్బడ రాముడు
రంజిలె సీతమ నమందు రక్షకుడ తడనన్
అంజలి ఘటించె హరి యరి
భంజకుడతనని వగచెను భయమును బొందెన్‌


 ఇది ణరపూ స్యామస ... అన్న మాట :-)

ఆక్రోశం

ప్రార్ధన చేసితి సతతమ
భ్యర్ధన జేసితి విడువక భక్తితొ పదముల్‌
వ్యర్ధము లాయెగ పూజలు
శ్రార్ధము చేయమనె ఆశ శాశ్వత పధికై

వక్రించిన గతి దీర్చగ
చక్రమునంపెగ గజేశు చరణము గావన్‌
సక్రమ మగునా ఆశను
విక్రముడవవేల ? కావ విజయము జేయవ్‌ ?

చిద్రములయ్యెను నా నిశి
నిద్రనగూడ నినుగొల్వ నీరజ నయనా
భద్రమె నీ సతి సుతులు ద
రిద్రపు బాధేల నీకు రిపుజన శరణా

ఏకృతి నొదిలక పాడితి
ఆకృతి నిల్పితిగనేను ఆత్మన శుచిగా
నిష్కృతి లేదుతమరికిక
సత్కృతులునెరప నెరుగవు సత్యము చెప్పన్‌

విద్యార్ధి గనేర్చిన ఆ
పద్యార్ధములన్ని బోసి పదములు బడితిన్‌
అధ్యాయములెన్నొ జదివి

నుద్యాపనలు నెరపితిని నొచ్చే మిగిలెన్‌

నిర్భయముగ నే నుంటిని

అర్భకుడై నా విడిదిన ఆడెదవనుచున్‌

దర్భల ముడి వేలికిడితె

దుర్భరమయ్యె గద నామ దుప్పెన రేగన్‌

సిరినడ గను అది నీ సతి
విరులడగనదామె సొత్తు విద్యయు అడగన్‌
తిరిపెము ఎత్తితిగ నలుసు
కొరకై తీర్చగ సమయపు కొరతా భగవన్‌ ?

ఆర్తత్రాణుండేడీ ?
కీర్తి శిఖరి పై సతతము క్రీడే వాడే
ధర్తి మడుగు దాగెనొగద
ఆర్తి పిలుపులను వినకనె ఆదను మరచెన్‌

శరణము పలికిన మనిషికి
సరళము సంసా రమంచు సత్యము గనరే ?
గరళము తానే తాగెను
మరణము కాస్తలొ మరలెను మనకేం చేయున్‌

శిక్షనుబ డసితి బ్రతుకున
అక్షయం బగుపా పమేదొ ఆర్జిం చితినే
బిక్షగ అడిగినా నొసగడు
రక్షకుడని పిలవ నతడిని రప్పగ జూతున్‌

దుష్కార్యము జేసితి గద

నిష్కారణము గనె విభుని నిందించితినే !

నిష్కంటకముగ నిలిచి  మ

స్తిష్కంబున నన్ను గావు  సరసిజ నయనా

నిబ్బర ముడిగితి భగవన్‌

దెబ్బల తగిలిన మనసుతొ దెప్పితి నినునే

నబ్బా తిట్టితి ! కరుణతొ

సిబ్బందిని పంప కయ్య శిక్షింప ననున్‌

చక్కర్లు కొట్టిస్తున్న వృత్తాలు

పరమేశ్వర స్వరూపమైనా బ్లాగ్సభకి వందనం !

ఊదం గారు నిన్న నాకు వారి బ్లాగులో కందంలో ఇంకెన్నాళ్ళు

ఇతర వృత్తాలను నేర్చుకోవచ్చుగా అంటూ రాకేస్వర రావు గారి

బ్లాగుకు దారి చూపారు.

చంపక మాల, ఉత్పల మాలల గురించె వారు చాలా బాగా వివరణ

ఇచ్చారు. కానీ.. నిన్నటి నుంచి తన్నుకున్నా.. ఏ వృత్తంలోనూ ఒక్క పాదం

కూడా రాయలేక పోయాను. ఎందుకో కందం అవలీలగానూ ఆశువుగానూ

రాయగలుగుతున్నాను... ఉదా:

అందం బ్లాగును చూసితి

అందలి చందపు మెళుకువ అద్దితి మదిలో

మందపు బుర్రే వృత్తపు

చందున శ్రీకా రమయిన చెప్పదు చూడన్‌ !!

కందంలో రాయగలిగితేనే కవి అని..కందానికి అంత పెద్ద ప్రచారం ఉంది కదా..

కందం తప్ప ఏమీ రాయలేని నాలాంటి వాడినేమనాలో ? మీ దయవల్ల అదైనా

రాయగలుగుతున్నాను. ధన్యవాదాలు.

ఇవి రాయడానికి, రాయాలన్న తపన కాక ఇంకేమయినా కావాలా ?

పెద్దలు నాకు కాస్త మార్గ దర్శన చేయగలరు.

సమర్పణ

కొలిచితి నే పరమేశుని
పిలిచిన నా పెదవులరిగె పిలిచీ పిలిచీ
తలపున నిలిపితి నతనిని
తల కోవెలగా మలచితి తన్మయ మందీ

తుడిచితి నాతని పదములు
కడవలు నిండిన జలములు కన్నుల గారన్‌
వడివడి కరిని బ్రోవు వి
భుడొకింత కరుణనుజూపి భువికి దిగడే?

కరుణా మయుడని జెప్పిరి
పరుగున వచ్చునని కూడ పలికిరి పిలవన్‌
కరములు మోడ్చితి పిలిచితి
కరగడు కనికరము కలిగి కదలడు కావన్‌

ఓర్చితి బాధల నెన్నియొ
కూర్చితి గద అశృ కవితల కుసుమము లెన్నో
చేర్చితి కరములు ఒకటిగ
నేర్చితి నీవే విభుడని నే దాసుడనిన్‌

ఎరిగితి గద నీ గొప్పలు
కరిగిన నా మనసు తమరికర్పించితిగా ?
దొరికిన వాహన మెక్కుము
దరి జేరుము వడిగ గావ ధరణీ నాధా !!

పల్లె సాయంత్రం -- చివరి భాగం

ఇల్లొది లిన ఆకర ణం
పిల్ల, అలిగిన మునసబు పెళ్ళాము గోడు
తల్లిని గొట్టిన కొడుకులు
కల్లుగు డిసెలో నదాగి కలిసిన అయ్యా

వదలని లాకుల కధనం
కదలని అల్లుని ఘనతలు కరగని అప్పున్‌
చెదిరిన కూతురు పెళ్ళియు
బెదిరిం పులసె ట్టిమాపు బకాయి కోసం

గాదెలొ ఎలుకల బాధలు
వీధిలొ వెలుగుట మరిచిన విరిగిన దీపం
సోదిలొ వచ్చిన తాతలు
రోదన మిగిలిన మరదలి రోకటి పోరూ

ఈవిధి ఒకటా రెండా
కోవిదు లుగదమ రి అచట కొల్వగు వారున్‌
వావివ రుసలుగ లుపుదురు
జీవిత పాఠము లునేర్పు జీవులు వారే

తీర్పులు జెప్పుదు రక్కడ
నేర్పుగ పలుకుతు జనులకు నేర్పుతు నీతిన్‌
ఓర్పుగ జేరిన పెద్దలు
చేర్పులు జేతురు నడవడి చేరిన సభలో

పల్లెలు వెనకన వదులుతు
కొల్లలు గయువత నగరపు కొలువులు జేరీ
మెల్లగ మరవగ, పల్లెలు
చిల్లర పెంకుల బరువుకు చిత్తయె నకటా

మోడయి మిగిలిన కూడలి
బీడయె నాకూ డలిసభ బీదగ జూస్తూ
తోడయె మేకలు కుక్కలు
ఆడకు చెప్పగ తమతమ ఆకలి అరుపున్‌

పల్లె సాయంత్రం -- మొదటి భాగం

పల్లెన ఓసాయంత్రం

చల్లని వాతావరణము చర్చల సమయం

అల్లరి పిల్లల పరుగులు

మెల్లగ గుమిగూడు ఊరి మిగిలిన వారున్‌

చర్చకు అంటూ గుడిలో

అర్చన ముగియగ అక్కడ ఆగిన అయ్యా

ఖర్చుల లెక్కలు తేలగ

వచ్చిన సొమ్మును బిగించి వణికుడు సెట్టీ

దుక్కిని దున్నగ అలసియు

ఎక్కిన బండీ నొదిలిక ఎడ్లను కడుతూ

అక్కడ జేరిన వారిని

ఒక్కరి నొదలక అడిగిన ఓరిమి రైతూ

రాజా ధిరాజు నంటూ

బాజా లూదే జనాలు బరువై పోగా

లూజుగ అంగీ తొడిగిన

జాజుల రాయుడు కరణము జాతర గొచ్చే

పిలుపులు అందిన కొందరు

పిలవక నేచే రుజనులు పిలుపుల వారూ

తలపని కొచ్చిన వారూ

తలవక నేజే రువారు తలమున్గోరూ

పకపక లాడుతు కొందరు

తికమక పడుతూ జనులను తిట్టే వారూ

ఒకమా టవినం డంటూ

ఇక ఇటు నేరా ననుచునె ఎగిరే వారూ

పట్టా లుమరిచి ఇంజను

చుట్టా లనుజూ డ ఆగి చూసిన రీతిన్‌

చుట్టెట్టి నోటి లొపొగలు

చుట్టూ రాఊదెవారు చూస్తుం డంగా

ఇక చుక్కే సేవారూ

ఒక పెగ్గే అనుచునె ఓపీపాలే

పుకదులు కుండలు, చివరగ

నొకమూ లపొరలు తుమత్తు నొదలని వారూ

జాతర గదవా రిసభలు

ఖాతరు చేయరుగ ఇంటి కాంతల పిలుపే

చేతులు అస్సలు కదలవు

కోతలు మాత్రం దుముకును కోటలు ఎన్నో

(సశేషం .. )

జులాయి - కందం

చల్లని ఓ సాయంత్రం
మల్లెలు జడన దురిమినొక మగువను జూస్తూ
మెల్లగ మాటాడ బోతిని
నల్లని తనకన్ను గీటి నిలకడ నిలవన్‌

చెంతకు పోగా నవ్వుచు
వింతగ నన్నామె చూస్తు వివరము అడిగీ
దొంతరులుగ నవ్వి పలుక
చింత పులుపు టెంకె నోటి చివరకు తోసెన్‌ !!

తెల్లని కన్నుల చిన్నది
చల్లని చెక్కిలి మెరవగ చవులూరిస్తూ
మెల్లగ నోరాడించగ
వెల్లువ కాగా తపనలు వెళ్ళితి దరికిన్‌

మెల్లగ జేరి తనకడకు
తెల్లని నా పలువరసను తెల్లము జేస్తూ
సెల్లుని ఆపిన ఆమెను
ఉల్లము చల్ల బడగ గంటి ఉస్సూరంటూ !!

పలుకులు బంగా రమయెగ

పలుకులు బంగా రమయెగ
చిలకగ బాధలు యెడదన చెలమలు నిండన్‌
చెలి కిను కొదలక పలకక
కలవర తలొన న్నుముంచె కనికర మొదిలెన్‌

పదముల బడితిని చివరకు
యెదగా నమువిన్నవించి యర్ధించితినే
కదలక ఉన్నను చివరకు
మదికర గగనా తొపలికె మధువులు ఒలకన్‌

అధరము లొలికిన పదములు
మధురము గమదిని తగిలెగ మల్లెల రీతిన్‌
మధనము చీకటి వీడెను
ఉదయపు వెలుగులు ఇమిడెను హృదయము నిండా