ఓజిమాండియస్ -- అనువాద పద్య కవిత -- కందం

కలిసితి నేపద చారిని
పలికెను అతనీ విధమున పరికించండీ
"కలిసితి నొకబొంది విరిగి
నిలకడగ శిలన మలవగ నిలిచిన కాళ్ళన్‌

సగ భాగమిసుక తినగా
పగిలిన శిల్పపు పలుకులు పలు తావులలో
తెగిపడిన తలన ఇంకను
అగుపడె గర్వము పగిలిన అధరపు ముఖమున్‌

ఘనుడా చెక్కిన శిల్పియె
అనుమాన మొకింత లేదు అతని కళలో
కనులెదుట నిల్పె రాజును
కనికర మెరుగని విధికది కలిసెను మట్టిన్‌

ప్రక్కన నిలిచిన ఫలకము
ముక్కలు గాకయె మిగిలెను మోయుచు చరితన్‌
అక్కడ రాసిన రాతలు
గ్రక్కుతు నిలిచె స్థిరముగ గర్వము నంతన్

"నే రాజుల్లో రాజును
నే రా జొజిమానుడియసు నేజేసినవే
రారాజూ చేసెరుగడు
తారాధిపుని వలె జగతి తా జూచునులే "

అటునిటు నేమియు లేదే ?
కటువగు కాలము, పగిలిన కఠినపు శిలలూ
ఎటు చూసిననూ తరగని
తటమెరు గని ఇసు కదిబ్బ తపనన కంటే !!!

మూలం:


Ozymandias -- By Percy Bysshe Shelley

I met a traveller from an antique land
Who said: "Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them on the sand,
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown
And wrinkled lip and sneer of cold command
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them and the heart that fed.
And on the pedestal these words appear:
`My name is Ozymandias, King of Kings:
Look on my works, ye mighty, and despair!'
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare,
The lone and level sands stretch far away.